Transformatie

Er was eens een rups die haar hele leven aan het eten was. Haar acht voeten waren altijd in beweging. Ze hield niet van kleine stapjes, maar van sprongen en enorme wandelpassen. Ze had een ongekende drang om de beste blaadjes te vinden en daar zoveel mogelijk van naar binnen te werken. Ze móest presteren en in 20 dagen werd zij tweeduizend keer zwaarder in gewicht.

Tot op een dag ze niet meer kon eten, ze was uitgeput en moe. Vijf van haar acht voeten deden er niet meer toe. Positief blijven denken, dacht ze. Doorgaan, of misschien ga ik wel dood? Ze was wel vaker uit haar vel gescheurd, maar nog nooit was het zo heftig geweest. Ze trok zich terug in haar cocon. Voor het eerst voelde ze eenheid van haar veranderende lichaam en haar sterke geest. Al haar lichaamsdelen werden afgebroken en met dezelfde stoffen werd iets nieuws opgebouwd. Haar onvoorwaardelijke liefde voor het leven maakte een vlinder van haar! Het duurde even tot ze besefte dat ze vleugels had. “Wow“, riep ze, “ik kan vliegen. Kijk dan, ik kan vliegen!”

Haar blijdschap werd onderbroken toen ze een andere rups uit de oude, te klein geworden huid zag vervellen. Met haar plotselinge inzicht in haar persoonlijke kracht stond ze naast de worstelende rups in al haar pracht. “Na een paar keer vervellen word jij ook een vlinder!” troostte zij de rups die het moeilijk had. “Laat mij met rust” zei de rups, “ik begrijp niet wat je bedoeld. Ik kan helemaal niet vliegen en jij zegt dat ik ooit een vlinder zal zijn?”

 

Mirande Phernambucq.